Գրականություն մուտք գործելու կարևոր ու նշանակալի քայլերից է գրական անուն ընտրելը։ Մեր գրականության մեջ շատ-շատ են գրական կեղծանուններով հայտնի գրողներ, որոնց մի մասը իրենք են ընտրել այդ կեղխանունը, իսկ մյուս մասին՝ կնքել են։Ոչ միայն հետաքրքիր է իմանալ, թե գրողների կեղծանունների ընտրությունը ինչ նախապատմություն ունի, այլև կարևոր է իմանալը։
Այսօր անդրադարձել ենք Օնիկ Կարապետյանի՝ Հովհաննես Շիրազի գրական անվան պատմությանը։
Հովհաննես Շիրազը իր գրական անվան մասին գրել է. «Շիրազ անունն ինձ տվել է Ատրպետը: 1935-ին լույս տեսավ անդրանիկ ժողովածուս «Գարնանամուտը» Վահրամ Ալազանի խմբագրությամբ, որին երախտապարտ եմ: Գրքիս ճակատին արդեն առոք-փառոք թառել էր Հովհաննես Շիրազ անունը: Ատրպետն ասում էր, որ այս պատանու բանաստեղծությունները վարդաբույր են, թարմ ու ցողապատ, ինչպես Շիրազի վարդերը: Այդպես էլ կնքվեցի Շիրազ: Ընթերցողներս կշտամբում են հաճախ գրել ես «Մեր մարդկանց անունները», բայց ինքդ պարսկական անուն ես վերցրել: Նույնիսկ սփյուռքահայ մի թերթ առաջարկել է կոչվել Հովհաննես Շիրակ, քանի որ Շիրակի ծնունդ եմ: Ուշ է, կարծում եմ, անվանափոխվելը»:
Գրական կեղծանվան ճիշտ ընտրության և գրողի վարպետության արդյունքում է, որ ծնվել են անուշաբույր ու գարնանաբույր, թարմ ու վարդաբույր շիրազյան բանաստեղծությունները։ Եկե՛ք կարդանք ոչ միայն Շիրազի գարնանաբույր բանաստեղծությունները, այլև Շիրազի գրական կնքահոր՝ Ատրպետի, միշտ արդի ու կոլորիտային «Տժվժիկ»-ը։
Ատրպետ՝ https://vlume.com/hye/item/EB-1168
Հովհաննես Շիրազ՝ https://shorturl.at/GPS02