Այսօր XX դարի հայ պոեզիայի լեգենդար դեմքերից մեկի՝ Հովհաննես Շիրազի ծննդյան օրն է: Բազմալար ու հարուստ է Շիրազի ստեղծագործությունը։ Նրան հատկապես թանկ էին մարդու, բնության, սիրո, դարի, հայրենիքի ապրումները։ Հատկապես բնությունը Շիրազի գեղարվեստական մտքի զինանոցն է։ Բանաստեղծն աշխարհն ընկալում էր հավերժական նորոգման մեջ և այդ հարափոփոխ աշխարհում Շիրազը պահել ու պահպանել է ավանդականը, ըստ ամենայնի՝ ժողովրդական գիծը։ Հենց այս առիթով էլ խոստովանել է․ «Բանաստեղծին հրամայողը նրա սիրտն է, իսկ այդ սիրտը պատկանում է ժողովրդին»։ Խառնվածքով Շիրազը զտարյուն քնարերգու էր ու դրա հավատարիմ պաշտպանը հատկապես այն տարիներին, երբ քնարերգությունը տարբեր մեղադրանքներով հալածվում էր։ Իսկ Շիրազը գրում էր․ «Վիրավոր զինվոր, դու, իմ լիրիկա,Ես քո արյունից ելած մանուշակ»։ Հայ գրականությանը գարնան տաք շունչ բերած, արթնացնող հողի ու ծաղիկների բուրմունքով մարդկանց ու բնությանը նոր ուժ պարգևած գրողը, անգերազանցելի է որպես մայրերգակ։ Շիրազը այն բախտավոր գրողներից, որը մեծ սեր է վայելում ոչ միայն հիմա, այլև հենց կենդանության օրոք։ Իսկ գրողի նկատմամբ մեր սերն արտահայտելու համար պարզապես պետք է միշտ կարդանք, տարածենք ու այդպիսով պաշտպանենք բոլոր ստեղծագործությունները «փոշոտվելուց»։
Հովհաննես Շիրազ՝ https://vlume.com/hye/person/EN-386