Սերը լեզու չունի, բայց նամակում այն սովորում է խոսել։
Եվ երբ այդ սերն արտահայտվում է գրիչով՝ աշխարհը ստանում է մի նոր արվեստի ձև՝ սիրային նամակ։
Սիրային նամակները՝ թանաքով գրված, շատ ավելին են, քան պարզապես խոսքերը։ Դրանք պատուհան են դեպի սիրտ։
Այսօր մենք բացում ենք այդ պատուհաններից մեկը՝ Սենտ-Էքզյուպերիի նամակով՝ ուղղված անծանոթուհուն:
«… ես միայնակ եմ, որովհետև բոլոր ընկերներիս ասացի, որ հոգնած եմ, և որ ոչ ոքի տեսնել չեմ ուզում: Այն փոքրիկ աղջնակը, որի համար ես խնամքով պահել էի իմ ազատ ժամանակը, իրեն անգամ նեղություն չտվեց զանգ տալու և զգուշացնելու, որ չէր գալու:
Ես թախիծով բացահայտում եմ, որ իմ եսասիրությունն այդքան էլ մեծ չէ, որովհետև ես մեկ այլ մարդու եմ տվել ինձ ցավ պատճառելու իշխանությունը: Փոքրի՛կ աղջնակ, այնքա՜ն անուշ է տալ այս իշխանությունը, և այնքան տխուր է տեսնել» :
Էքզյուպերիի նամակի այս տողերն ապացուցում են, որ երբ սիրում ես, նույնիսկ ցավ պատճառելու իրավունքն ես տալիս նրան։
Իսկ գրողի հայտնի գիրքը մեզ սովորեցնում է սիրել՝ https://vlume.com/hye/item/VP-72
