«…Ես հավատում եմ, հայ ժողովուրդ, քո Դարձին, ինչպես հավատում եմ, որ ամեն առավոտ արշալույսը կբացվի: Հավատում եմ, վասնզի կամրջընկեց Արաքսի ափերին Մասիսի խորհրդավոր հայացքի տակ․․․ ակնդետ ու խռովահույզ` նայում, նայո՜ւմ է ճամփաներին»: Ավետիս Ահարոնյան
Եթե «Մանկութիւն» գրքում Ահարոնյանը ներկայացնում է իր մանկության ուրախ և տխուր օրերը, ապա «Պատանեկութիւն» գրքում ներկայացնում է արդեն Ճեմարանում ուսանելու տարիները: Այստեղ հետաքրքիրն ու առանցքայինը այն չէ, թե ոնց է գրողը ներկայացնում իր ուսումնառության տարիները, իր ուսուցիչներին, այլ այն, թե ինչպես է դասերի ժամին կտրվում իրականությունից և մտքով ու հոգով տեղափոխվում դեպի իր բնօրրան, իր այգին:
Եկե՛ք մենք էլ մասնակից դառնանք Ահարոնյանի պատանեկության տարիներին ու հիշողություններին:
Պատանեկութիւն՝ https://vlume.com/hye/item/EB-1248